محقق اردبیلی در کتاب«زبدة البيان» فرموده است:روایت شده است که از پیغمبر اکرم(ص) درباره آیه

شریفه {إنّ اللّهَ وَ مَلائِكَتَه يُصَلٌّون عَلَی النبيّ}

سوره احزاب،آیۀ56.

«خدا و ملائکه اش بر پیغمبر درود می فرستد»سئوال شد.

آن حضرت در جواب فرمود : این از علوم پوشیده و پنهان است،اگر از من سئوال نکرده بودید پرده از آن

بر نمی داشتم و خبر نمی دادم.

خداوند دو فرشته را بر من موکل ساخته است ، هر گاه نزد مسلمانی یادی از من شود و او بر من

صلوات فرستد آن دو فرشته گویند:«غفر الله لک»خداوند ترا بیامرزد، خدا و سایر فرشتگانش به دعای

این دو فرشته آمین گویند.

و اگر نزد مسلمانی یادی از من به میان آید و او بر من صلوات نفرستد آن دو فرشته گویند :«لاغفرالله

لک»خدا ترا نیامرزد،خدا و فرشتگان نیز به دعای این دو فرشته آمین گویند.

زبدة البيان:85،بحار الأنوار: 85/279و94/68ح57بهنقل اؤ غوالی اللئالی.

مهمترین آیه ای که ما را به صلوات بر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله رهنمون می سازد همان آیه مشهور سوره احزاب است که می فرماید:

إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیماً (56) در این آیه به کسانی که ایمان آورده اند دو دستور داده شده که یکی « صَلُّوا » است و دیگری « سَلِّمُوا»در این نوشته برآنیم تا معنای این دو واژه را با تکیه بر معتبرترین فرهنگ های لغت و تفاسیر مطرح بیان کنیم تا وقتی این آیه شریفه را می خوانیم و یا می شنویم بدانیم که خداوند متعال از ما چه خواسته است و تکلیف ما چیست.

صفحات: 1· 2

امیر المومنین (علیه السلام) خود حضرت زهرا (سلام الله علیها) را غسل داد. امام صادق در روایتی علت آن را چنین دانسته که صدّیقه را تنها باید صدیق غسل کند به مانند مریم صدّیقه که فقط عیسی او را غسل داد. ( علل الشرایع، صدوق ،ص 22، باب128)

از امام صادق (علیه السلام) نقل است: علی (ع) سه باره و پنج باره بر او آب می ریخت و در بار پنجم مقداری کافور نیز به آن آمیخت و می گفت:

«خدایا او از امت تو و دختر پیامبرت و برگزیده خلقت است. خداوندا، حجت های او را به او تلقین نما و برهان هایش را قوت ده و مرتبه اش را بیافزا و او و پدرش محمّد (ص) را همنشین گردان».( بحارالانوار، ج18،ص263)

آنگاه او را با باقیمانده حنوطِ ( مومیایی) پیامبر که جبرییل آن را آورده بود، مومیایی کرد. در آن زمان پیامبرش به آن دو گفته بود: علی و فاطمه! این حنوطی است که جبرییل از بهشت آورده است و سلام و درود می رساند و می گوید که این را قسمت کرده و برای خود شما دو نفر استفاده کنم.

فاطمه( علیها السلام) گفت: پدرجان، ثلث آن برای تو، مابقی به نظر علی بستگی دارد. پیامبر گریست و فاطمه را به آغوش گرفت و گفت: به راستی که تو موفق، رشید و هدایت یافته هستی و به تو الهام می شود. سپس روبه علی علیه السلام کرده و گفت: علی جان، نظرت را درباره باقی مانده حنوط بگو.

علی (علیه السلام) گفت:نصف آن برای او است و باقی از آن هرکه تو بگویی.

پیامبر (ص) نیز گفت: آن نیز برای توست.( الطرف، سید بن طاووس،ص41، طرفه27)

سپس علی (ع) ایشان را در هفت لباس کفن کرده( مصباح الانوار) و می خواست که گره های روپوش آن را ببندد که صدا زد:

« ام کلثوم، زینب، فضّه، حسن، حسین، بیایید و با مادر خود وداع کنید که دیدار دوباره در بهشت خواهد بود».

حسنین جلو آمده و نالان می گفتند: وا حسرتا، هنوز زمانی از فقدان جدّمان رسول الله (ص) نگذشته که ما را یتیم گذاشتی.

امیر المومنین (ع) گفت: قسم به خدا که او مهربان است و همین جا است. ناگاه دست های حضرت زهرا (س) باز شده و آن ها را به سینه چسباند.

در آن حال هاتفی از آسمان ندا داد: ای اباالحسنین، آن دو را بردار، همانا ملائکه آسمان به گریه افتاده اند. ایشان نیز آن دو را بلند کرده و گره های کفن را بست. ( بحار الانوار،ج10، ص51)

امام علی (ع) برایشان به همراه حسن(علیه السلام)، حسین(علیه السلام)، عقیل، عمار، سلمان، مقداد و ابوذر نماز گزارد (روضة الواعظین،ص131) و او را در خانه خود دفن کرد. «1»
امام علی وقتی ایشان را در خاک می نهاد می گفت:

« بسم الله الرمن الرحیم بسم الله و بالله و علی ملّة رسول الله محمّد بن عبدالله سلمتک أیتها الصدیقة الی من هو أولی بک منّی و رضیت لک بما رضی الله لک»
سپس این آیه را خواند:« منها خَلَقناکم وَ فیها نُعیدُکم نُخرجُکم تارَةً أُخری»

از خاک شما را آفریدیم و به او برمی گردانیم و یک بار دیگر از آن بیرون می آوریم.

1.در عیون المعجزات، ص 47 آمده که ایشان در بقیع، دفن شدند. در دلائل الامامة، ص 46 آمده که ایشان در روضه نبوی دفن شدند؛ امّا نزد علامه حلّی در المنتهی و شیخ صدوق در من لا یحضره الفقیه،ص 220 آمده که قبر ایشان در خانه بود تا آن هنگام که بنی امیّه به مسجد افزودند و خانه ملحق به مسجدشد. مجلسی نیز در مرآت العقول،ج1، ص396 آن را ظاهر دانسته است و نیز صدوق گفته است: وقتی که حج گزاردم به مدینه بازگشتم و فاطمه (س) را در خانه اش زیارت کردم.

ما خیل بندگانیم ما را تو می‌شناسی

هر چند بی‌زبانیم ما را تو می‌شناسی


ویرانه‌ئیم و در دل گنجی ز راز داریم

با آنكه بی‌نشانیم، ما را تو می‌شناسی


با هر كسی نگوییم راز خموشی خویش

بیگانه با كسانیم ما را تو می‌شناسی


آیینه‌ایم و هرچند لب بسته‌ایم از خلق

بس رازها كه دانیم ما را تو می‌شناسی


از قیل و قال بستند، گوش و زبان ما را

فارغ از این و آنیم ما را تو می‌شناسی


از ظن خویش هركس، از ما فسانه‌ها گفت

چون نای بی‌زبانیم ما را تو می‌شناسی


در ما صفای طفلی، نفْسُرد از هیاهو

گلزار بی‌خزانیم ما را تو می‌شناسی


آیینه‌سان برابر گوییم هرچه گوییم

یك‌رو و یك‌زبانیم ما را تو می‌شناسی


خط نگه نویسد حال درون ما را

در چشم خود نهانیم ما را تو می‌شناسی


لب بسته چون حكیمان، سرخوش چو كودكانیم

هم پیر و هم جوانیم ما را تو می‌شناسی


با دُرد و صافِ گیتی، گه سرخوشی است گه غم

ما دُرد غم كشانیم ما را تو می‌شناسی


از وادی خموشی راهی به نیك‌روزی است

ما روزبه، از آنیم ما را تو می‌شناسی


كس راز غیر از ما، نشنید بس «امینیم»

بهر كسان امانیم ما را تو می‌شناسی

داستان فدک

(اسناد بحث)

بحار الانوار: ج 21 ص 22 ج 29 ص 110، 114، 348. تهذيب الاحکام: ج 1 ص 424. الخرائج: ج 1 ص 113.

پس از فتح خيبر در سال هفتم هجرت و حدود چهار سال قبل از رحلت پيامبر صلي الله عليه و آله جبرئيل نازل شد و از جانب خداوند دستور فتح فدک را آورد. در اين فرمان تصريح شده بود که اين اقدام مي‏بايست توسط شخص پيامبر صلي الله عليه و آله و اميرالمؤمنين عليه‏السلام انجام شود، و مسلمانان در آن شرکت نکنند.

صفحات: 1· 2

آنچه از قرآن و کتب روایی و همچنین کلام ائمه معصومین ع بدست می آید این است که هر شخصی از طریق راههای متعددی  میتواند محبت اهل بیت ع را در دل خود و فرزندان خود ایجاد کرده و آنرا برای همیشه حفظ نماید:

صفحات: 1· 2

منبع:حوزه نت

حضرت زهرا (س) می فرمایند:

پدرم به من فرمود: فاطمه جان ! هر کس بر تو صلوات و درود فرستد،خداوند او را می بخشد و او را به من ملحق می کند و هر کجای بهشت که من باشم ، او نیز در کنار من است.

پس همه با هم بخوانیم صلوات فاطمیه را:

اللهم صل علی فاطمة و ابیها و بعلها و بنیها و سر المستودع فیها بعدد ما احاط به علمک

رمز عملیات (کربلای 5) به نام فاطمه زهرا (س) بود . مفاتیح رو باز کرد زیارت حضرت زهرا (س) آمد . شروع کرد به خواندن و خیلی گریه کرد . سه روز بعد در همین عملیات، روز 12 بهمن 65 که مصادف با شب شهادت حضرت زهرا(س) بود به دیدار معبود شتافت. (شهید عبدالله میثمی،نفر اول سمت راست)