اونا که می خوان از طریق رابطه دوستانه و اشنا شدن با جنس مخالف همسرشون رو پیدا کنند بدونن که این نوع رابطه چند عیب داره:

اولا: رابطه نه تنها شناخت رو بیشتر نمی کنه بلکه جلوی شناخت رو هم می گیره به دلیل اینکه هرچه رابطه بیشتر می شه دلبستگی زیادتر می شه و زیاد شدن علاقه همان و ندیدن عیب طرف همان،

ثانیا: بخاطر وجود جذابیت های ظاهری و سعی هر کدوم در خوب جلوه دادن خود، امکان به خطا رفتن شناخت هست،

ثالثا: امکان سوء استفاده بعضیا از این راه برای برقرار رابطه دوستی وجود داره، یعنی ممکنه این روش مورد سوء استفاده کسانی قرار بگیره که می خوان از دخترا سوء استفاده کنند، یعنی شناخت قبل ازدواج رو بهانه می کنند و با ارتباط طولانی دختر رو عاشق خود می کنند و بعد اونا رو وادار می کنند که به خواسته های نادرست اونا تن بدند

رابعا: امکان داره صحبتها و نگاهها تحریک امیز بشه که حرامه و به همین خاطر کلی گناه توی نامه عمل دختر و پسر نوشته بشه (نگید که من اصلا اهل این کارها نخواهم بود بخاطر اینکه کسانی که اهل این کارها شده اند اولش همین فکرها رو می کردند اما بعدا وقتی کشش درونی شدید در اونا ایجاد شد به راحتی به سمت گناه رفتند)

خامسا: رابطه گناه الود ممکنه سبب بشه که پسر به پاکی دختر شک کنه و بگه اگر پاک بود این رابطه رو قبول نمی کرد و در نتیجه از ازدواج با او صرف نظر کنه(بازم نگید چنین چیزی در مورد من غیر ممکنه بخاطر اینکه نمونه هایی از این قبیل اتفاق افتاده که پسری برای امتحان دختر بهش پیشنهاد رابطه گناه الود داده اما بعد که اون دختر بخاطر او قبول کرده و به گناه الوده شده پسر به پاکیش شک کرده)

سادسا: اگر رابطه طولانی بشه برخوردها و حرفهایی پیش میاد که ممکنه سبب بشه طرفین علی رغم اینکه همدیگه رو دوست دارن فکر کنند به درد هم نمی خورن و در نتیجه حتی اصل ازدواج منتفی بشه
سابعا: با ادامه ارتباط، امکان ایجاد دل بستگی هست و اگه به هر دلیل مثل مخالفت خونواده ها نتونن با هم ازدواج کنند اونی که وابسته شده کلی باید رنج بکشه تا طرفش رو فراموش کنه