امام صادق(علیه السلام) مى فرماید:

اَلْمُؤْمِنُ بَیْنَ مَخافَتَیْنِ: ذَنْبٌ قَدْ مَضَى لا یَدْرِى ما صُنْعُ اللهُ فیه وَ عُمْرٌ قَدْ بَقِىَ لا یَدرِى ما یَكْتَسِبُ فِیهِ

ترجمه

انسان با ایمان همواره از دو چیز نگران است از گناهان گذشته خود كه نمى داند خدا با او چه رفتار مى كند، و از عمر باقیمانده كه نمى داند خود چه خواهد كرد!

شرح كوتاه

بارزترین نشانه ایمان، احساس مسؤولیت است، احساس مسؤولیت در برابر اعمالى كه انجام داده و احساس مسؤولیت در برابر وظایف و تكالیفى كه در پیش دارد.

آن كسى كه این دو احساس را دارد همواره به فكر جبران كوتاهى هاى گذشته است; و همچنین در فكر پیدا كردن بهترین راه ممكن براى استفاده از فرصت هاى باقیمانده، و این هر دو رمز تكامل و پیشرفت یك انسان با یك ملت است، مردمى كه نه به اعمال گذشته مى اندیشند و نه به فكر ساختن آینده اند، افرادى بینوا و بدبختند.

اصول كافى، جلد 2، صفحه 7.