زندگی دنیوی دلیل زندگی اخروی

عجبت لمن انکر النشاه الاخری وهویری النشاء الاولی. ح/126

ترجمه: امیر المومنین حضرت علی علیه السلام میفرمایند در شگفتم ،از کسی که زندگی دنیا را می بیند ،و باز زندگی دنیای دیگر ]آخرت[ را قبول ندارد.

شرح:کسیکه با درک و دانایی،در زندگی این دنیا نظر کند،سراسر دنیا را، پر از نشانه هایی خواهد دید که از قدرت آفرینش خداوند حکایت میکنند. و کسیکه قدرت آفرینش خداوند را ،با عقل و بینش بررسی کند ، هرگز مسئله آخرت و زندگی پس از مرگ را انکار نخواهد کرد.

اگر ما ، با دقت و شعور و انصا ف ، به دنیای خود نگاه کنیم ، به روشنی می بینیم که انسان و حیوان وگیاه ، وبالاخره تمام موجودات زنده این دنیا ، از (( نیستی)) به وجود آمده اند ، پس خداوندی که قادر بوده است این زندگی واین همه موجودات زنده را ، از (( نیستی )) به (( هستی )) بیاورد ، باز هم قدرت آن را خواهد داشت که پس از مرگ و نابودی این موجودات ، یکبار دیگر آنها را زنده کند.

اگر در زندگی انسان دقت کنیم ، از یک نظر ، خواهیم دید که خداوند ، در همین دنیا هم ، ریشه و اصل زندگی انسانها را در دل خاک قرار داده ، و در وقت لزوم ، افراد بشر را ، از خاک به وجود آورده است.

ابتدا ، ریشه زندگی و اصل وجود ما ، در دل همین خاکهای بیابانی پنهان بوده است . از دل این خاکها ، گندم و برنج وسبزی و میوه و دیگر گیاهان خوردنی روئیده اند.قسمتی از این روئید نیها را ، پدر و مادر ما خورده اند. قسمت دیگری را نیز حیوانات خورده اند ، تا زنده بمانند و بزرگ شوند و به صورت غذای انسان در آ یند. یعنی پدر و مادر ما ، وقتی گوشت حیوانات را نیز خورده اند ، در حقیقت ، از غذایی استفاده کرده اند که اصل آن ، باز هم از خاک بوده است .

به این ترتیب ، پدر ومادر ما ، با خوردن خوراکی هایی ، که در هر حال ، از زمین بدست می آید ، به زندگی خود ادامه داده اند و بزرگ شده اند . بعد ، وجود ما ، همچون یک یاخته ، در پشت وشکم آنه ، پیدا شده است . آنگاه ما شروع به رشد کرده ایم ، صاحب دست و پا و چشم و گوش و مغز و سایر اعضاء بدن شده ایم و سرانجام ، به صورت یک انسان کامل ، از شکم مادر ، به این جهان قدم گذاشته ایم .

تمام این مراحل ، از وقتی که ذرات هستی ما ، در دل خاکها بوده اند ، تا وقتی که این ذرات به وجود پدر و مادر منتقل شده و سپس به صورت انسان در آمده است ، با قدرت آفرینش خداوند طی شده است .

پس میبینیم که خداوند ، قبلا ، یکبار قدرت خود را ، در همین دنیا ، نشان داده و ما را ، از خاک به وجود آورده است . به این ترتیب ، خدایی که چنین قدرتی دارد ، یکبار دیکر هم ، قادر به انجام این کار خواهد بود . یعنی ، وقتی ما بمیریم و به مشتی خاک مبدل شویم ، دوباره ، در قیامت ، خداوند ما را ، از دل خاکها بیرون می آورد ، و به ما (( هستی )) و زندگی میدهد ، تا برای رسیدگی به حساب کارهایمان ، در صف محشر آماده شویم.

پس چه بهتر و شایسته تر است که در کارهای نیک کوشاتر باشیم ، و برای خود در این دنیا یادی نیک و در آن دنیا توشه ذخیره کنیم .

ومن الله التوفیق.