«يك وقت عازم زيارت بيت الله الحرام بودم، براي عرض سلام و خداحافظي خدمت علامه رفتم و گفتم نصيحتي بفرماييد كه به كارم بيايد و توشه راهم باشد. اين آيه مباركه را قرائت فرمودند:
«فاذكروني اذكركم:
به ياد من باشيد تا من به ياد شما باشم.» (بقره/152)
علامه مي افزايد:
«به ياد خدا باش تا خدا به يادت باشد، اگر خدا به ياد انسان بود، از جهل رهايي مي يابد و اگر در كاري مانده است خداوند نمي گذارد عاجز شود و اگر در مشكل اخلاقي گير كرد خدايي كه داراي اسماء حسني است و متصف به صفات عاليه، البته به ياد انسان خواهد بود.»
هنگامي كه مرحوم علامه پاسخ نامه دوست خود، آيت الله مرندي را نوشته و در پاكت مي گذارد و به يكي از بستگان مرحوم مرندي مي دهد تا به وي برساند، آن شخص به علامه عرض مي كند: آقا! مطلبي هم براي من بنويسيد. علامه طباطبائي تكه كاغذي برداشته و با خط زيباي خودشان مي نويسند: «خدا را فراموش مكن!»