مردي به “شعبي” كه از علماي مشهور زمانش بود گفت: سؤالي دارم كه

مي‏خواهم برايم حل كنيد، گفت: چه مي‏گويي؟ گفت: شيطان زن دارد؟

شعبي يادش افتاد كه آيه “هو و ذريته” كه براي شيطان اولاد اثبات مي‏كند،

گفت: بچه دارد و چه بسا ازدواج كرده و زن هم داشته باشد. گفت: اسم

زنش چيست؟ جواب داد: در مجلس عقدش نبودم كه اسم زنش را بدانم. تو

مواظب باش از راهي كه شيطان مي‏خواهد بر تو تسلّط پيدا كند، آن راه را

ببندي

( عليرضا رجالي تهراني، جن و شيطان، ص 57.)