امام صادق علیه السلام فـرمود:
إِنـَّا أَنـْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ اللَّیْلَةُ فَاطِمَةُ وَالْقَدْرُ اللَّهُ فَمَنْ عَرَفَ فَاطِمَةَ حَقَّ مَعْرِفَتِهَا فَقَدْ أَدْرَک لَیْلَةَ الْقَدْرِ وَ إِنَّمَا سُمِّیَتْ فَاطِمَةُ لِأَنَّ الْخَلْقَ فـُطِمُوا عـَنْ مـَعْرِفَتِهَا (مجلسی، 1403 ق، ج 43: 65).
(اینکه خدا می فرماید:) ما قرآن را در شب قـدر نـازل کردیم، مراد از شب، فاطمه، و مراد از قدر، خداست؛ درنتیجه، هرکسی فاطمه را آن چنان که باید بشناسد، به حقیقت، شب قدر را درک نموده است؛ و… ایـنکه فـاطمه، فـاطمه نامیده شده است، برای این است که مخلوق از (کنه) معرفت او عـاجزند.