20 اسفند روز راهيان نور مبارك

شبي مار بزرگي براي پيدا كردن غذا وارد دكان نجاري مي شود. عادت نجار اين بود كه موقع رفتن، بعضي از وسايل كارش را روي ميز بگذارد. آن شب هم اره روي ميز بود. همين طور كه مار گشتي مي زد بدنش به اره گير مي كند و كمي زخم مي شود.مار خيلي ناراحت مي شود و براي دفاع از خود اره را گاز مي گيرد كه سبب خونريزي دور دهانش مي شود. او نمي فهمد كه چه اتفاقي افتاده و فكز مي كند اره به او حمله مي كند و اگر كاري نكند مرگش حتمي است. براي آخرين بار از خودش دفاع مي كند و بدنش را دور اره مي پيچد و اره را فشار مي دهد.

صبح كه نجار آمد روي ميز به جاي اره، لاشه ماري بزرگ و زخم آلود را ديد كه فقط و فقط به خاطر بي فكري و خشم زياد مرده است.

***

در لحظه خشم مي خواهيم ديگران را برنجانيم، اما بعد متوجه مي شويم خودمان را رنجانده ايم و موقعي اين را درك مي كنيم كه خيلي دير شده است. در زندگي لازم است كه بيشتر گذشت و چشم پوشي كنيم از اتفاق ها، آدم ها، رفتارها و گفتار ها.

خوش آمدی به زمین ای شروع زیبایی
تو عطر یاسی و نرگس تویی که زهرایی

تو آن طلوع قشنگی که در کنار علی
برای ظلمت شب های مکه آمده ای

اگر چه وصف کمال تو غیر ممکن بود
برای وصف خدا شرح بهترین غزلی
محبوبه حق، از دامان زنی پا به زمین گذاشت که تنها محرم شب های وحی و روزهای رسالت محمد بود. این نورسیده که تمام بلند بالایی «لولاک» را به ارث برده بود، آمد تا آبروی زنانِ قرونِ زنده به گور تاریخ باشد؛ قرن های برباد رفته ای که تجلی لطافت خدا را در صورت، عطوفت زن، انکار کرده بود و دست های هرزه اش، به خون تمام دختران زمین آلوده بود.

عصمت، در لباس زنی به دنیا آمد که تمام تاریخِ تا امروز، در قامتِ توحید و آزادگی او حیران شده است و یازده خورشید روشن گر ابدی، از دامان پرستاره او، به معراج رفته اند.

تو آمدی و به زن آبرو بخشیدی و گستره ای بی پایان از مقام یک بانو را در برابرش گشودی. کدام زن چون تو به جهان، نور پاشید و کدام بانو هماند تو بوی خدا می داد؛ آن سان که خورشید به همه سوی، نور می پاشید و جایی از زمین را از روشنایی و گرمای خود، تهی نمی خواهد؟

نام تو، ریشه شر را خشکاند و آتش دوزخ را سر کرد بر پیروان طریقه رستگاری. خانه وحی، با درخشش نام تو، روشن تر شد، تا نشانه ای باشد بر حرمت زن، تا دیگر رنگ چهره ها با شنیدن صدای تولد دختران، کبود نشود؛ تا دیگر سنت های جاهلانه میان دختر و پسر، خطی نکشد به نشانه سعد و نحس.

با آمدنت، زمین، سربلندتر شد. ابلیس، پشیمان شد از اینکه سجده نکرده است به این همه شکوه، به این همه عظمت، به این همه سربلندی. و تو آمدی؛ ناگهان تر از همه باران های بهاری آمدی و بی مضایقه باریدی. مهربان تر از همه باران ها، مهربانی ات فراگیر شد. بعد از تو دیگر هیچ دختری، خواب گورهای دهان گشوده را ندید.

بشارت باد بر اهالی زمین که سیب سرخ بهشت، جوانه زده است!
مقامِ فاطمه بودن فقط لیاقت توست، طلوع کن که محمد رسالت خود را، دگر به واسطه تو، تمام خواهد کرد.
کیست که به دامانت بیاویزد و دستانش از مائده های آسمانی، لبریز نشود؟!
کسیت که نامت را ببرد و بر نهال دلش شکوفه آرامش ننشیند؟
و کسیت که دریچه دلش را به سوی تو بگشاید و آکنده از عطر دلاویز وجودت نگردد؟!

و امروز را روز مادر نیز نام گذاشته اند.
یکی از وظایف مهم دینی و اخلاقی ما، احسان به پدر و مادر است. در قرآن کریم، چندین بار احسان به آنان، توصیه شده است.

تأکید قرآن کریم بر احسان به پدر و مادر نشان از عظمت والای مقام آنان، در فرهنگ اسلامی دارد.
قرآن در وصف حضرت یحیی علیه السلام می فرماید:
وَبَرًّا بِوَالِدَیهِ وَلَمْ یكُنْ جَبَّارًا عَصِیا
او نسبت به پدر و مادرش نیکوکار بود؛ و جبار (و متکبر) و عصیانگر نبود!
«مریم/14»
و از زبان حضرت عیسی علیه السلام حکایت می کند:
وَبَرًّا بِوَالِدَتِی وَلَمْ یجْعَلْنِی جَبَّارًا شَقِیا
و مرا نسبت به مادرم نیکوکار قرار داده؛ و جبار و شقی قرار نداده است!
«مریم/32»

از این دو آیه برمی آید که هرکس به پدر و مادرش نیکی نکند، سرکش و بدبخت است.
امیدوارم که خداوند متعال به همه ما توفیق قدردانی از زحمات و محبت های مادران بزرگوار را در حد توان عنایت بفرماید.

 نشست گفتمان حوزوي(جايگاه زن در اسلام )

پاداش به اندازه محصول آن

رسول خدا (صلي الله عليه وآله) فرمود:

هركس درختي بكارد، خدا به اندازه محصول آن برايش پاداش مي نويسد.

                                                                                                                                                      الجامع الصغيرج2 ص514

لَا يَنَالُ شَفَاعَتِي مَنْ أَخَّرَ الصَّلَاةَ بَعْدَ وَقْتِهَا
کسی که نماز را از وقتش تأخیر بیندازد، (فردای قیامت) به شفاعت من نخواهد رسید

محاسن ص 80

گر چه نيكي به خانواده، همواره مطلوب است، روز جمعه براي احسان به خانواده اهميت ويژه اي دارد تا زمينه توجه به جايگاه روز جمعه و معنويت گرايي از اين طريق براي خانواده فراهم گردد، از اين رو رسول خدا (ص) فرمود: خانواده خود را در روز جمعه از ميوه يا گوشتي بهرمند سازيد تا با آمدن جمعه شادمان شوند.

برگرفته از كتاب مفاتيح الحيات