پیامبراکرم ص فرمود:

فاطمه جان روز قیامت هر چشمی گریان است؛ مگر چشمی که در مصیبت و عزای حسین گریسته باشد که آن چشم در قیامت خندان است و به نعمت های بهشتی مژده داده می شود. (بحارالانوار)

گزیده ای از تصاویر مراسم سوگواری اباعبدالله الحسین علیه السلام

آیت الله بهجت (ره)


رقص به تمام انواع آن اشکال دارد.
استفتائات موجود در واحد پاسخ به سوالات جامعة الزهراء(قم)

آیت الله تبریزی (ره)

در صورت صدق رقص- چه محلّی باشد چه کلاسیک- حکم رقص را دارد. والله العالم
استفتائات موجود در واحد پاسخ به سوالات جامعة الزهراء(قم)

آیت الله خامنه ای (دام ظلّه)

اگر رقص به گونه ای باشد که باعث تحریک شهوت شده و یا مستلزم فعل حرام یا ترتب مفسده ای (انجام گناهی)باشد، جایز نیست.
اجویة الاستفتائات، ص 275، س 1167

آیت الله سیستانی (دام ظلّه)

اگر رقص باشد بنابر احتیاط واجب جایز نیست.
استفتائات موجود در واحد پاسخ به سوالات جامعة الزهراء(قم)

آیت الله صافی گلپایگانی (دام ظلّه)

بطور کلی آنچه که در نظر عرف، رقص محسوب شود حرام است مگر رقص زن فقط برای شوهرش در صورتی که ناظر (بیننده)دیگری نباشد که اشکال ندارد. والله العالم
استفتائات موجود در واحد پاسخ به سوالات جامعة الزهراء(قم)

آیت الله فاضل لنکرانی (ره)


رقص بطور کلی و به هر صورت و عنوان که باشد چون نوعاً منشا از بین رفتن شرم و حیا و در نتیجه خوف وقوع در مفسده(انجام گناه) دارد لذا احتیاط در اجتناب از مطلق (هرگونه)رقص است.

استفتائات موجود در واحد پاسخ به سوالات جامعة الزهراء(قم)

آیت الله مکارم شیرازی (دام ظلّه)

اگر قص نامیده شود فرقی ندارد.
استفتائات موجود در واحد پاسخ به سوالات جامعة الزهراء(قم)

آیت الله نوری همدانی (دام ظلّه)

فرقی ندارند.
استفتائات موجود در واحد پاسخ به سوالات جامعة الزهراء(قم)

از منظر امام دهم علیه السلام یکی از ویژگیهای اولیاء خدا و انسانهای صالح عفو و گذشت و پذیرش عذر دیگران است. ایوب بن نوح می گوید: آن حضرت طی نامه ای به یکی از یاران ما که موجب ناراحتی شخصی شده بود، توصیه کرد که برو از فلانی عذر خواهی کن و بگو: «إِنَّ اللَّهَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَیْرا إِذَا عُوتِبَ قَبِلَ؛⁽¹⁾ اگر خداوند خیر بنده ای را بخواهد، [او را حالتی عطا می کند که] هرگاه از او عذر خواسته شد، می پذیرد.» تو نیز عذر ما را بپذیر!

برای پاسداری از حریم دوستان نیک نباید در باره آنان سخت گیری کرد، بلکه باید در موارد لغزش و خطایشان عفو و گذشت پیشه کرد و عذرشان را پذیرفت؛ زیرا اگر به بهانه های ساده، انسان دوستان خود را طرد کند و از خود دور سازد، به مرور زمان غریب و تنها خواهد ماند و مخالفانش افزایش می یابند؛ در حالی که دوستان خوب بازوی نیرومندی در زندگی افراد به شمار می آیند. لقمان حکیم به فرزندش سفارش می کرد که: «یَا بُنَیَّ اتَّخِذْ أَلْفَ صَدِیقٍ وَ أَلْفٌ قَلِیلٌ وَ لَا تَتَّخِذْ عَدُوّا وَاحِدا وَ الْوَاحِدُ کَثِیرٌ؛⁽²⁾ فرزندم هزار دوست بگیر و البته هزار کم است و یک دشمن برای خودت درست نکن که یکی هم زیاد است.»

بنابراین، برای رسیدن به سعادت و توفیق در زندگی، انسان باید از دوستان خوب محافظت کند و با اختلاف کوچک و جزئی و لغزشهای ساده نباید آنان را از دست بدهد، بلکه شیوه اهل بیت علیهم السلام را در نظر بگیرد و از گناهانشان بگذرد. اگر عذر خواهی کردند، بپذیرد و عفو و گذشت پیشه کند.

————————————————-

1.مستدرک الوسائل ج8ص329

2.وسائل الشیعه ج12ص16

قطب راوندی در اخلاق و حالات حضرت امام هادی علیه السلام گفته است: وقتی شب فرا می رسید، به قبله رو می کرد و مشغول عبادت می گشت و ساعتی از عبادت باز نمی ایستاد. و بر تن شریفش جبه ایی بود از پشم و سجّاده اش بر حصیری بود و پیوسته لب مبارکش در تسبیح ذکر خدا بود.

و همچنین آمده است چندین نوبت که متوکل ملعون افرادی را برای تفتیش و بازرسی به منزل آن حضرت فرستاده بود، مأموران متوکل در هر دفعه که وارد خانه می شدند می دیدند که امام بر روی سجّاده حصیری اش مشغول عبادت و نماز خواندن بود، و یا قرآن تلاوت می کرد.

امام هادی علیه السلام هنگام شب به درگاه خدا روی می آورد و شب را با حالت خشوع، به رکوع و سجود سپری می کرد و بین پیشانی نورانی اش و زمین، جز سنگریزه و خاک حائلی وجود نداشت و پیوسته با خدایش در مناجات بود و عرض می کرد: «الهی مُسیی ءٌ قَدْ وَرَدَ وَ فَقیرٌ قَدْ قَصَدَ…» پروردگارا! گنهکاری بر تو وارد شده و تهیدستی به تو روی آورده است؛ تلاشش را بی نتیجه مگردان و او را مورد عنایت و رحمت خویش قرار ده و از لغزشش در گذر.

سال 212 هجری است و «صریا» غرق نور و شادی است. تقدیر دست اندرکار آفرینش معجزه خلقت است و جهان در انتظار یکی اززیباترین چهره های ملکوتی بوستان محمدی(ص) شگفتن گل چهارمین علی(ع) را در جمع خویش جشن گرفته و بر استمرار کوثر فاطمی قامت نماز و تکبیر بسته است.

صفحات: 1· 2

به متوکل عباسی خبر دادند که در منزل امام هادی، اسلحه و نوشته‌ها و اشیای دیگری است که از شیعیانش در قم به او رسیده و امام عزم شورش بر ضد حکومت دارد. متوکل گروهی را به منزل آن حضرت فرستاد. شبانه به خانه امام هجوم آوردند ولی چیزی پیدا نکردند. آنگاه امام را در اطاقی تنها دیدند در حالی که در را بر روی خود بسته، لباسی پشمینه بر تن کرده، روپوشی بر سر انداخته و بر زمینی مفروش از شن و ماسه نشسته و به عبادت خدا و تلاوت قرآن مشغول است.

صفحات: 1· 2

آنچه از قرآن و کتب روایی و همچنین کلام ائمه معصومین ع بدست می آید این است که هر شخصی از طریق راههای متعددی  میتواند محبت اهل بیت ع را در دل خود و فرزندان خود ایجاد کرده و آنرا برای همیشه حفظ نماید:

صفحات: 1· 2

تنها خطی که همیشه آزاد است و به هیچ وجه اشغال نمی شود، خط ارتباطی با  خداست. طرف دیگر این خط، همیشه یکی، چشم براه ماست. او همیشه گوش به زنگ  است، مشکل از ماست که گاهی کد تماس با خدا را از یاد می بریم، و گرنه این  کد همیشه آزاد است.

در عصر ارتباطات، «انزوا» پذیرفتنی نیست و زندگی بی رابطه، مرگ روح است.

عرش الهی، مرکز بی نهایت شماره‌ای اتصال با آفریده‌هاست. هر کس از هر جا و  هر زمان و به هر زبان می‌تواند با این مرکز، گفتگو کند. بی آنکه خطی روی  خطی بیفتد.

خدا در مرکز ملکوتی دعا، هر لحظه آماده دریافت پیام «نیاز» است. هفده رکعت  نماز در پنج نوبت، کد تماس با خداست که در عدد «17 – 24434 » خلاصه می‌شود.

کسی که روزی پنج بار با او تکلم می‌کند، از تنهائی در می‌آید، کلیم خدا می‌شود و احساس بی پناهی نمی‌کند.

خدا که آن سوی خط تماس است، دوست دارد در خوشی‌ها هم سراغ از او بگیریم، نه  فقط وقتی که گرفتار می‌شویم و به دردسر می‌افتیم. بی معرفتی است که وقتی  «مضطر» می‌شویم از اورژانس «دعا» استمداد کنیم و انتظار کمک فوری داشته  باشیم.

نماز

او همیشه گوش به زنگ ماست. مائیم که گاهی حوصله حرف زدن با او را نداریم.  یا تماس و دعوت او را بی جواب می‌گذاریم. شیطان سعی می‌کند در جبهه معنوی،  رابطه ما با خدا را قیچی کند، یا روی خط نیایش.

«پارازیت ریا» بیندازد. مکالمه ما با مرکز، نباید قطع و وصل شود، یا صدایش خش خش داشته باشد.

باید «دیش» رحمت گیر را بر بام بلند نیایش نصب کنیم و دریافت کننده دل را  روی طول موج «اجابت» تنظیم کنیم، تا صدای استجابت دعا به گوش دلمان برسد.  اگر «امن یجیب» که رمز اجابت است نتوانست خط ما را با خدا مرتبط سازد، باید  دید کدام گناه و غفلت موجب قطع تماس شده است؟ گاهی قساوت دل و غذاهای حرام  و دوستان بد، در سیستم ارتباطی ما با خدا اختلال ایجاد می‌کنند و خطوط  تماس را می‌پوسانند و صدایمان به خدا نمی‌رسد.

برای وصل مجدد خط، هم پرداخت هزینه لازم است و هم تعهد.

هزینه‌اش، توبه و استغفار و اصلاح و عمل صالح است، تعهدش هم آن است که قول  بدهیم از حلم صبر و ستاریت خدا سوء استفاده نکنیم، والا همیشه در معرض خطر  اختلال و قطع ارتباطیم.

گاهی تنها یک «یا رب» خالصانه، یک آه برخاسته از دل، یک قطره اشک ندامت، یک دل شکسته و یک توسل بی ریا، ما را به خدا وصل می‌کند.

پیش شماره ارتباط با خدا، حمد و ثناء و صلوات است. اگر محبت و معرفت «اهل  بیت» را داشته باشیم «آل محمد» به ما خط می‌دهند، آنگاه می‌توانیم یا  چهارده خط مستقیم با خدا مرتبط شویم. «ولایت» تلفن همراه ما برای تماس با  شبکه ملکوتی خداست.

حیف است که در عصر ارتباطات، با خدا و رسول و اهل بیت، رابطه نداشته باشیم.  


“ اخلاق مخابراتی” به قلم استاد ارجمند، حجت السلام جواد محدثی.

از نشانه‌هاي مؤمن داشتن چهره‌اي شادمان و با طراوت است‌. حضرت اميرالمؤمنين علي‌مي‌فرمايد: “المؤمن بشره في وجهه و حزنه في قلبه‌; مؤمن را شادماني در چهره و اندوه در دل است يعني اندوه خود را پنهان مي‌كند."(نهج‌البلاغه‌، حكمت 333.) و در سخني ديگر مي‌فرمايد: “شادي تو براي چيزي باشد كه در آخرت مفيد است و اندوه تو براي از دست دادن چيزي از آخرت باشد."(همان‌، نامة 22.) حضرت صادق‌مي‌فرمايد: “شادماني در سه خصلت است‌: در وفاي به عهد و مراعات حقوق ديگران و در سختي‌ها به ياري ديگران برخاستن‌."(ميزان الحكمة‌، حديث شمارة 8451.) از سوي ديگر خوشحال كردن مؤمنان و شاد نمودن آنان است و شادي خواهي و اندوه ستيزي در تعاليم اسلامي جلوة ويژه‌اي دارد. در روايتي مي‌خوانيم كه پيامبر اسلام‌فرمود: “من سرّ مؤمناً فقد سرّني و من سرّني فقد سرّ الله; هر كس مؤمني را مسرور نمايد من را مسرور ساخته است و هر كس مرا خرسند سازد خدا را خرسند ساخته است‌."(سفينة البحار، شيخ عباس قمي‌، ج 4، ص 125، دارالاسوة‌.) ذكر چند نكته در اين مورد قابل توجه است‌:
الف‌) وسيله‌اي كه براي شاد نمودن ديگران استفاده مي‌شود بايد وسيلة صحيح و مباح باشد.(ر.ك‌: سيري در سيره نبوي‌، شهيد مطهري‌، ص 118، 119 و 133، انتشارات صدرا.)
نمي‌شود مسخره كردن و دست انداختن ديگران را وسيلة خنده و شادي ديگران قرار داد; اين نه تنها ثوابي ندارد، بلكه گناهي بزرگ است‌. شاد كردن ديگران تنها به گفتن فكاهي و سخنان خنده‌دار نيست‌، بلكه زيباترين شيوه براي شادي ديگران اين است كه غمي از دل مؤمني برداشته شود و اگر مشكلاتي دارد در رفع آن به او كمك كنيم‌.
ب‌) شادماني ممدوح از ديدگاه قرآن‌:
شادماني مؤمنان به جهت‌: 1. امتثال امر خدا; 2. به دست آوردن فضل و رحمت الهي‌; 3. نزول وحي‌; 4. كارهاي پسنديده‌; 5. توجه به خداوند; 6. زهد; 7. قناعت‌; 8. رضايت‌مندي با توجه به قضا و قدر الهي‌; 9. نماز سر وقت و… از مواردي است كه مدح شده است‌.(ر.ك‌: قرآن مجيد، روم‌، 4; يونس‌، 58; رعد، 36; حديد، 23 و… .)
نيز شوخي و مزاح و خنداندن و شاد كردن ديگران با خواندن سرودها و اشعاري كه به دور از لغو و بيهوده‌گرايي باشد، سيره عملي آنان بوده است‌.(ر.ك‌: ميزان الحكمة‌، محمد محمدي ري‌شهري‌، ترجمة حميدرضا رستمي‌، ج 11، ص 5546، دارالحديث / خنده‌، شوخي‌، شادماني‌، احمد لقماني‌، ص 58، نشر عطر سعادت‌.)
ج‌) يكي از راه‌هاي ادخال سرور و مزاح و شوخي‌هاي مناسب و مشروع‌
امام صادق‌در رابطه با آيه شريفة “وَ الَّذِين‌َ يُؤْذُون‌َ الْمُؤْمِنِين‌َ وَ الْمُؤْمِنَـَت‌ِ بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُواْ فَقَدِ احْتَمَلُواْ بُهْتَـَنًا وَ إِثْمًا مُّبِينًا; (احزاب‌، 58) مي‌فرمايد: “براي كسي كه در ]محافل و مجالس و…[ ادخال سرور كند، هزار هزار حسنه است‌."(اصول كافي‌، كليني‌;، ج 2، ص 196، دارالتعارف للمطبوعات‌.)
البته بايد توجه كرد كه در روايات‌، زياد خنديدن و با قهقهه خنديدن‌، مذمت و به لبخند زدن به هنگام خنده و شادي سفارش و تأكيد شده است‌.(ر.ك‌: بحارالانوار، همان‌، ج 16، ص 392.)
نتيجه آن‌كه‌: اگر جشن‌، سرور و شادماني كه به منزلة زنگ تفريح به حساب مي‌آيد، انسان را به هدف‌نهايي آفرينش نزديك كند، پسنديده و در غير اين صورت ناپسند است‌.

1، تير زبان

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«احذروااللسان فانه سهم يخطى»
از زبان بترسيد به درستى كه آن تيرى است بسيار خطا رونده .

2، نشانه هاى تقوى

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«ان للتقوى علامات : الخوف من الجليل ، و العمل بالتنزيل ، و القناعة بالقليل ، و الاستعداد ليوم الرحيل» .
چهار چيز علامت تقوى است : خوف از خدا، عمل به قرآن ، قناعت به كم ، آمده بودن براى مرگ و روز رحلت .


3، انسان با انصاف

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«المنصف كريم و الظالم لئيم»
انسان با انصاف بزرگوار و كريم است ، و شخص ظالم پست و فرومايه است .

4، راستى رستگارى

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«الصدق نجاح و الكذب فضاح» .
راستگويى موجب نجات است و دروغگويى سبب رسوايى است .


5، عزت علم

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«العلم عز و الطاعة حرز.»
علم عزت مى آورد و اطاعت در پناه خدا بودن است .


6، سربلندى قناعت

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«عز من قنع ، ذل من طمع ».
عزت در قناعت است و خوارى در طمع است .

7، تواضع تعالى بخش

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«التواضع يرفع و التكبر يضع»
تواضع آدم را بالا مى برد، و تكبر انسان را كوچك و پست مى كند.

8، عنايت توفيق

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«التوكل كفاية ، والتوفيق عناية»
كسى كه توكل بر خدا كند خداوند او را كفايت مى كند و به هر كس به خداوند عنايت فرمايد توفيقش مى دهد.

9، عبادت انديشه

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«الشكر زيادة والكفر عبادة» .
شكر نعمت روزى را زياد مى كند، و فكر خوب در صنع خداوند عبادت است .

10، دافعه ترشروئى

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«البشر مبرة ، العبوس معرة»
خوشروئى نيكوئى است در بين مردم ، و ترشروئى زشتى و باعث جدائى است .

11، زيور عقل

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«العقل زين والحمق شين»
عقل زينت آدم است ، و حماقت نادانى و زشتى است .

12، زينت انسان

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«العقل زينة الانسان و الصدق امانه اللسان».
عقل زينت انسان ، و راستگوئى امانت زبان است .

13، سرچشمه عقل

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«التواضع راءس العقل و التكبر راءس الجهل ».
تواضع سرچشمه عقل است و تكبر سر منشاء جهل و نادانى .

14، عوامل سرزنش

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«اربع تشين الرجل : البخل والكذب والشره وسو الخلق»
چهار چيز از صفات سرزنش آور آدم است : بخل ورزيدن ، دروغ گفتن ، حرص خوردن و بد خلقى .

15، خير دنيا و آخرت

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«اربع من اعطيهن فقد اعطى خير الدنيا و الآخرة : صدق حديث ، و اداء امانة ، و عفة بطن ، و حسن خلق»
چهار چيز را خدا به هر كسى عطا كند خير دنيا و آخرت را به او عطا كرده است : راست گوئى ، ادا كردن امانت ، شكم را نگاه داشتن از غذاهاى شبه ناك و اخلاق نيكو داشتن .



16، نتيجه عقل

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«العاقل من عقل لسانه الا عن ذكر الله ».
عاقل كسى است كه زبان خود را مهار كند، مگر از ذكر خداوند.

17، هوشمندى عاقل

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«العاقل من لا يضيع له نفسا فيما لا ينفعه»
عاقل كسى است كه ضايع نمى كند يك نفس از عمر خود را در چيزيكه نفع باو نميدهد.


18، بهترين عمل

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«الاخلاص خيرالعمل»
بهترين كارها خلوص نيت در عمل است .

19، اسرار نابود كننده

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :
«الاقتصاد ينمى اقليل و الا سراف الجزيل»
ميانه روى ، مال كم را زياد مى كند و اسراف مال زياد را نابود مى كند.